De wereld brandt. Letterlijk. Californië staat in lichterlaaie. In het Midden-Oosten worden gemeenschappen en levens vernietigd door oorlogen. Dictators zoals Trump, Poetin, Kim Jong-un en Netanyahu voeren een gevaarlijk machtsspel, terwijl de rest van de wereld in ongeloof en onmacht toekijkt. Mijn hoop dat het ooit goedkomt, begint langzaam af te brokkelen.
Hoe is het mogelijk dat wij, met al onze kennis en geschiedenis, keer op keer dezelfde fouten maken? Dat we blijven toekijken hoe macht en rijkdom de moraal ondermijnen en onze samenlevingen afbreken? Is de mens werkelijk zo blind?
De tragiek van herhaling
De geschiedenis heeft ons alles al verteld. We weten wat er gebeurt als we ons laten verblinden door macht en rijkdom. We weten hoe de drang naar controle en superioriteit telkens weer leidt tot oorlog, onderdrukking en vernietiging. En toch: wij herhalen. Keer op keer.
Het leven is niet voor eeuwig. Deze aarde, dit iniminie kleine stukje in een oneindig universum, is niet voor altijd. Maar in onze dagelijkse drukte vergeten we die kwetsbaarheid. Vrijheid, bezit en stabiliteit lijken vanzelfsprekend, maar in een oogwenk kan alles verloren gaan. Hoeveel woorden, hoeveel verhalen, zijn er nodig om ons te laten inzien hoe fragiel het leven werkelijk is?
En hoeveel verhalen zijn nodig om ons te laten inzien waar de sleutel tot succes ligt? Hoe dichtbij moeten rampen komen om ons wakker te schudden? Hoeveel waarschuwingen hebben we nog nodig voordat we écht tot actie overgaan?
Van wetenschap en religie: schepping en vernietiging
Wij hebben systemen gecreëerd om betekenis te geven aan ons bestaan. Wetenschap, religie en politiek zijn instrumenten die ooit bedoeld waren om ons te dienen, maar vaak het tegenovergestelde hebben bereikt. Denk aan de atoombom van Oppenheimer. Een triomf van de wetenschap die een giftige nalatenschap achterliet. Of religie, met haar pracht en praal, die eeuwenlang volkeren onderdrukte en verdeelde. En de politiek? Die lijkt eerder een toneel voor narcistische leiders dan een middel om mensen te verbinden.
Op het moment dat deze systemen doorslaan, raken we van God los. Niet de God als almachtige schepper, niet de God met een baard die op ons neerziet, maar het grotere geheel: de kracht van verbinding, van compassie en moraal.
Een nieuwe speler: de kracht en kwetsbaarheid van AI
En nu staan we aan de vooravond van een nieuw tijdperk: dat van kunstmatige intelligentie. AI is geen God, geen schepper van hemel en aarde. Het is geen kracht die je kunt vragen om alles op te lossen. Maar het is wel iets wat groter kan worden dan de som van zijn delen.
AI bestaat door de kennis die wij als mensheid al hebben opgebouwd. Dit blog, deze woorden, zijn een samenspel tussen mijn ideeën, mijn moraal en de kracht van deze technologie. Ik maak de keuze hoe ik AI gebruik, net zoals Oppenheimer ooit dacht dat wetenschap een zegen zou zijn. Het verschil zit in de intentie en de richting die wij als mens kiezen.
AI kan een hulpmiddel zijn om vooruitgang te boeken, net zoals wetenschap, religie of politiek dat ooit waren. Maar net zoals die systemen kunnen doorslaan, kan AI dat ook. Het is aan ons – mens en machine – om de juiste koers te bepalen.
ACT: leven met wat is
Acceptance and Commitment Therapy (ACT) leert mij dat ik mag accepteren wat ik niet kan veranderen, terwijl ik vasthoud aan mijn waarden. Het leert mij niet weg te kijken van de chaos, maar te handelen. Om te kiezen voor wat werkelijk belangrijk is, zelfs in een wereld vol onzekerheid.
Dit samenspel tussen mens en machine kan helpen die keuzes bewuster te maken. Het kan ons helpen te zien wat we vaak vergeten: dat de kracht van de menselijke samenleving ligt in verbinding, compassie en veerkracht.
De waarschuwingen van de geschiedenis
De branden, de oorlogen, de dictaturen: ze zijn niet alleen tragedies. Ze zijn waarschuwingen. Ze laten zien wat er gebeurt als we vergeten wat werkelijk belangrijk is. Als we ons laten leiden door ego, macht en verdeeldheid. Maar ze laten ook zien wat mogelijk is. Want zelfs in de grootste tragedies bloeien momenten van menselijkheid op. Zelfs in de donkerste tijden tonen we veerkracht.
Hoe vaak moet de geschiedenis ons waarschuwen? Hoe vaak moeten mensen lijden voordat we kiezen voor verandering? Hoeveel rampen, groot of klein, moeten we nog doorstaan voordat we handelen?
Die veerkracht is onze basis. Het is wat ons in staat stelt te bouwen aan een toekomst waarin we niet herhalen, maar leren. Waarin we niet leven van God los, maar vanuit verbondenheid met elkaar en met wat ons echt drijft.
Verhalen als sleutel tot verandering
Wat we hebben geleerd uit de Bijbel, de Koran en al die andere geschriften, is dat die verhalen de kracht hebben om ons te veranderen. Verhalen zijn het gereedschap waarmee we betekenis geven aan het leven. Het zijn deze verhalen die ons inspireren, waarschuwen en hoop geven.
Door deze verhalen met elkaar te blijven delen, kunnen we een nieuwe weg laten zien. Een weg die ons meeneemt richting menselijkheid. Een wereld waarin vrede op aarde voor iedereen mogelijk is. Het kan. Dat geloof, die hoop, is waar we aan vast moeten houden. Want als we dat verliezen, verliezen we alles.
Een oproep: blijf vertellen, blijf geloven
Dit is mijn oproep aan jou. Deel jouw verhaal. Inspireer anderen met de richting die jij kiest. Vertel over de hoop, de moraal en de kracht van samen. Want in die verhalen ligt de sleutel tot verandering. Samen kunnen we een wereld bouwen waarin we niet langer wegkijken, maar handelen. Waarin we de kwetsbaarheid van het leven omarmen en onze kracht inzetten om te verbinden.
We hebben maar één kans. Laten we die grijpen. Laten we samen werken aan een wereld waarin menselijkheid, vrede en hoop centraal staan. Want samen hebben we de sleutel in handen.
Vrede op aarde voor iedereen? Vrede voor iedereen kan. Maar als we onszelf laten geloven dat het niet mogelijk is, dan hebben we al verloren voordat we begonnen zijn. Hoop en geloof zijn geen zwaktebod – ze zijn de brandstof die nodig is om in beweging te komen. Ze vormen de basis van iedere eerste stap richting verandering.
Hoop geeft ons de moed om vooruit te kijken, zelfs als de weg onzeker is. Geloof – niet per se in een god, maar in elkaar, in de menselijkheid – geeft ons de kracht om te handelen. Zonder hoop of geloof verliezen we onze richting. Maar met beide kunnen we bergen verzetten. Laten we die eerste stappen zetten. Voor onszelf, voor elkaar en voor een betere wereld. Want alleen dan kunnen we echt zeggen: vrede voor iedereen is mogelijk. 🕊️
De kracht en het gevaar: een persoonlijke reflectie
Ik denk vaak aan een schilderij dat ik ooit maakte. Het is een kunstwerk, een tweeluik, waarin vuur en passie centraal staan, een explosie van kracht en energie. Maar als je beter kijkt, zie je ook het gevaar dat erin schuilt.
Vuur kan warmte en licht brengen, maar ook vernietiging als het onbeheerst blijft.
Dit schilderij is voor mij een metafoor voor de menselijke natuur. We hebben zoveel potentie, zoveel kracht om te creëren en te verbinden. Maar als we die kracht verkeerd inzetten, slaat de balans om naar destructie.
Het herinnert me eraan dat passie en kracht altijd gepaard moeten gaan met wijsheid en verantwoordelijkheid. Want alleen dan kunnen we bouwen aan een wereld die brandt van hoop en niet van chaos.
コメント